2015 Noorwegen dag 07
17/8/15: Glitterheim – Memurubu
Na het ondertussen traditioneel stevig ontbijt beginnen we aan onze lange tocht. Al vlug moeten we via een wiebelende hangbrug over een rivier. Het pad gaat gestaag omhoog tot op zo’n 1600 m. De wind staat strak, maar dat neemt niet weg dat de omgeving weerom weergaloos is. We passeren enkele sneeuwvelden en een eenzame wandelaar loopt in ons spoor. Het weer is mooi en 100 m boven Rusvanetmeer houden we middagpauze. Aangezien het weer zo mooi is, rekken we onze pauze enigszins. Wanneer we verder trekken en even later aan de rand van het meer aankomen, kan Wim Rutten het niet laten een frisse duik te nemen in het meer. Het lijkt zo aanlokkelijk. Hij speelt zijn kleren uit en stapt het meer in… tot aan zijn knieën… het water is zo koud … en het gaat maar langzaaaam dieper… Wim voelt zijn kuitspieren samentrekken van de kou. Zijn voeten worden gevoelloos en hij moet er niet aan denken wat er met de rest van zijn lichaam gebeurt, als hij zich nog verder waagt… Snel stapt hij terug richting land, tot grote hilariteit van zijn gezellen die hem plagen om zijn vermeende vermetelheid.
We volgen het meer verder en komen uiteindelijk aan de voet van een pas die ons tot op 1400 m hoogte brengt, aan de rand van de Bessegengraad. Onderweg moeten we nog klefferen over rotsen en ijsvelden. We passeren een ouder koppel en een paar jonge grietjes. We vragen ons af waar zij op dit uur van de dag nog naartoe gaan… mogelijk zetten ze ergens hun tent op in deze prachtige wilde omgeving.
Vanaf de pas is het nog een klein uur steil naar beneden tot aan het hotel van Memurubu. We geniet van een pintje en installeren ons in bunkbedden die 3 verdiepingen hoog zijn.
Het avondeten is ronduit exquize. De keuze zo uitgebreid dat je haast niet anders kan dan jezelf te vol te stouwen. Nadien spelen we nog met de kaarten. Hier is het contrast tussen de kwaliteit van de slaapplaats en die van het eten enorm. Dat is iets wat we tijdens de voorgaande tochtdagen ook al vaststelden, maar hier spannen ze wat dat betreft toch de kroon.
Omdat onze kamer zo druk bezet is, slapen Marc, Danny en Benny stiekem in een supergezellige bungalow, die leeg staat op het domein.
