2015 Noorwegen dag 04
14/8/15: Olavsbu – Leirvasbu
Na een goede nachtrust en een stevig self-service ontbijt, vertrekken we op tocht. We stijgen stevig in het eerste deel van de tocht en komen heel wat sneeuwvelden tegen. Weer bevinden we ons in een prachtige, desolate omgeving. Voor het grootste stuk van de voormiddag komen we niemand tegen.
Na verloop van tijd dalen we terug en moeten we goed opletten omdat de sneeuw langzaam in ijs verandert. Gelukkig doet de zon zijn werk en wordt het gemakkelijker om veilig in het dal te geraken.
De zon is de hele dag van de partij. Dit levert ons prachtige vergezichten op.
We vernemen van de mensen die we tegen komen dat het nog een hele week prachtig weer blijft. De zomer was erg nat, waardoor er op deze hoogte uitzonderlijk veel sneeuw ligt. Nog nooit meegemaakt. We hebben het geluk dus aan onze zijde.
Na onze pick-nick stappen we verder en na enige tijd komt de hut – eigenlijk een hotel – in zicht. Onze wegen splitsen tijdelijk. Wim Camps, Danny en Wim Rutten gaan nog naar een top in de buurt. Benny, Stefan en Marc gaan rechtstreeks naar het Hotel. Ze ontmoeten er een Sherpa, “Tenzing” genaamd, die het Hotel aan het insmeren is met carboline. Hij heeft naar het schijnt heel wat achtduizenders op zijn naam.
Wij zwoegen ons ondertussen een weg naar de pas die aansluit op de top die we willen doen. Aan de voet van de top aangekomen, nemen we een korte rustpauze en zien hoe anderen al schuivend naar beneden komen van de steile sneeuwhelling.
Het is een serieus steile helling die begint in de sneeuw en vervolgens overgaat in een rotsachtige spits met een bult in en veel losliggende rotsblokken en stenen. Wim Camps en Danny gaan helemaal tot boven. Voor mij wordt het op 100 m (?) van de top te steil zonder beveiliging en ik ga terug naar beneden. ’t Is te zeggen. Ik glij naar beneden zoals ik anderen dat ook zag doen. Aan de voet van de berg wacht ik op Wim en Danny en wissel reiservaringen uit met een vrouw die ook op haar metgezellen wacht.
We vernemen dat het hotel waar we zullen overnachten ooit is gebruikt als scene voor een Noorse cult-griezelfilm…
Nadat Wim en Danny bij me zijn, dalen we via sneeuwvelden gezwind af naar de vallei waarin het hotel ligt. Het Hotel ligt aan de rand van een prachtig ijsmeer.
Wanneer we aankomen in het hotel, lessen we onze dorst met een stevige pint, verfrissen ons en genieten van een uitmuntende maaltijd. De maaltijd is topklasse, maar de kamers zijn enigszins basic te noemen.