1995 Les Ecrins dag 04
22.08.95: Ref. Promontoire - Ref. du Soreiller
Mijn eerste nacht in de tent (met Benny) zit erop. Niet slecht geslapen, alhoewel ik enkele keren wakker geworden ben. Allee, ik ben goed uitgerust en voel me kiplekker.
Voor de tocht nog even naar huis gebeld. Alles is er OK, dat doet goed om te horen. Het is er ook heel goed weer: 32°C. Hier is het minder mooi weer: zwaar bewolkt, met af en toe regen en dan weer zon. Maar dat is niet zo erg. De sfeer is goed en de streek is werkelijk prachtig.
De bergen zijn misschien wel niet zo hoog als in de rest van de Alpen, maar we bevinden ons in één van de mooiste bergstreken van Frankrijk. La Berarde is een enig mooi bergdorpje op het einde van een vallei, omgeven door prachtige bergen. Hier en daar komt een gletsjer kijken en door het dal bruist een woelig bergstroompje.
Vandaag hebben we 2½ uur geklommen naar Refuge du Soreiller aan de voet van de machtige Aiguille Dibona (3120m). Met zijn naar links overhellende piek is het een enorme puntige zuil die zich boven de hut verheft. Spijtig dat de top af en toe door de mist aan het zicht wordt onttrokken.
Wat zijn wij toch nietige wezens tegenover deze enorme betoverende natuur. En toch houden wij er zo weinig rekening mee, willen wij ons meten met de natuur of willen wij de natuur aan ons onderwerpen. Wanneer je je hier bevindt, dan snap je meteen dat de natuur ons uiteindelijk zal vernietigen als wij er niet meer rekening mee houden. In Ref. du Chatelleret hadden we het er nog over met 2 andere Vlamingen die daar op tocht waren: Roger uit Gent en Luk uit Aalter. Hoeveel mensen zijn er al verongelukt in de bergen. Een berg bedwing je zomaar niet. Vroeg of laat slaat hij ongenadig toe en hopelijk heb je dan geluk.
Luc en Wim zijn nog een kleine tocht maken. Benny en ik zitten op een terrasje. Straks nog eten, en dan het onvermijdelijke kaarten en slapen.
's Avonds vertellen Roger en Luk dat ze gisteren opgepikt zijn met de helikopter, nadat ze verloren waren gelopen. Deze avond moet ik niet mee kaarten en kan ik in mijn boek lezen. Luk uit Aalter heeft mijn plaats ingenomen.
