1993 Gran Paradiso dag 03
Woensdag 18 augustus 1993
Een memorabele dag zoals er blijkbaar elk jaar één moet gebeuren. Gelukkig weer zonder ongelukken. Alles verliep nochtans goed. Wij beklommen een top van ongeveer 3300 m waarvan ik de naam niet meer weet. En dan over de richel, niet zonder gevaar. Even kwam ik in paniek bij een klimpartij, maar geruststellende woorden van Benny losten dit op.
Aan de voet van de Punta Ferra begon het mis te lopen. Geen aangeduid wandelpad en de miserie begon. Wij geraakten niet aan de hut “V. Emmanuelle”, maar in een 1000 m lager gelegen dal. Gelukkig, want op een bepaald moment begonnen wij de moed te verliezen. Halsbrekende afdalingen, maar dan 11 uur op pad , liters zweet, en toch nog een goede sfeer. Geen verwijten naar iemand, geen gezaag, maar wel het gevoel dat hier toch een hechte ploeg aan het werk is. ’s Avonds, in een restaurant, hebben wij het er even over gehad: heel compleet, maar een goede aanwinst met Danny en Johan. Danny die zich ontpopt als een heel goede spoorzoeker, sterke fysiek, opgewekt. Johan, die als enige sneeuw-, rots- en klimtechnieken beheerst. Dat gaat nog van pas komen.
Even nog paniek in het dal. Geen slaapgelegenheid. Alles volzet. Maar wanneer een hotelbazin hoort dat wij Vlamingen zijn, presenteert zij het oude huis van haar grootmoeder. Geen comfort, ietsjes vuil, maar in de gegeven omstandigheden gezellig.
