1992 Wildspitze dag 03
25.08.92: naar Hochjochhospitz
Nog voor Benny zijn wekkertje afloopt, staan wij op: 5u45. Ietsjes beter geslapen dan gisteren. Wij lagen er nochtans vroeg in:20 uur. Maar een praatzieke Oostenrijker en enkele onbeschofte Nederlanders hielden ons nog een paar uurtjes wakker. Voor de rest is het een bewogen dag geworden. 9 en een half uur met een zware rugzak door de hoge bergen trekken is zelfs voor een geoefende wandelaar te veel. Niettegenstaande waren er genoeg elementen aanwezig om het de hele dag spannend te houden. Eerst ongeveer 3 uur over sneeuw- en ijsgletsjers. Niet zonder gevaar. Maar met een gewaarschuwde en zelfzekere Wim op kop, goed materiaal een goede conditie wordt dit weeral een unieke ervaring in de bergen. Ondertussen lopen wij voorbij de plaats waar men de Similaunman (ötzi) heeft gevonden. (Circa 5000 jaar oud). Enkele mensen zijn er nog onderzoeken aan het verrichten. Regelmatig vliegt er een helikopter over. Waarschijnlijk met rijke toeristen aan boord. Een oorverdovend lawaai. En ik die dacht dat je stil moest zijn in de bergen. Maar ja, als het maar geld opbrengt.
En dan volgt er een steile klim naar beneden. Veruit het meest zichtbare gevaarlijkste tot nu toe.
Uiteindelijk, na deze afdaling, kies je voor veiligheid. Je wil een derde gletsjer vermijden en eromheen trekken. En dat kost je een uitputtende tocht van 5 uur, vechtend tegen rotsen, afstand, dorst, honger en vooral wild stromend water.
Uitgeput bereiken we Hochjochhospitz om 17 uur. Vanmorgen vertrokken om 7u15 zonder picknick en met een minimum aan drank. Ik moet je niet vertellen dat eten, rust en vooral drank zeer welkom was. Eindelijk gaan wij op een fatsoenlijk uur slapen: 22 uur.
